تن فروشی دخترهای عربستانی در تانکر های نفت!

تن فروشی در تانکرهای خالی نفت قاچاق انسان و تن فروشی در عربستان پدیده ای است که آ ل سعود بارها آن را تکذیب کرده و در واکنش به آمارهای مستند، انگشت اتهام را به سوی مهاجران غیرقانونی گرفته است. با این حال گزارش های سازمان های غیردولتی، روایتگر داستان دیگری است.

 از نداشتن حق مشارکت در تعیین سرنوشت سیاسی کشور و نداشتن اجازه رانندگی زنان در عربستان که بگذریم در پس نقاب زنان عرب و غیرعرب در این کشور و دخترکان خردسالی که از روی اجبار عروسکشان را با کودکی در آغوش عوض کرده اند، حرف های ناگفته ی بسیاری هست. حرف هایی که اغلب در هیاهوی نفت کش ها گم می شوند.
قاچاق انسان و تن فروشی در عربستان پدیده ای است که حکومت آل سعود بارها آن را تکذیب کرده است و در برابر آمارهای مستند سازمان ها و شخصیت های سیاسی در نهایت انگشت اتهام را به سوی مهاجران غیرقانونی گرفته است. با این حال گزارش های سازمان های غیردولتی محلی، روایتگر داستان دیگری است.

روزنامه «آفن پست» ماه می سال جاری میلادی از افزایش قاچاق دختران موریتانی به عنوان «عروس ْکودک» به عربستان سعودی خبر داد و نوشت که دختران 5 تا 12 سال به ثروتمندان سعودی فروخته می شوند و در برخی موارد نقش برده های جنسی را برای صاحبان خود بازی می کنند.
«امینه المختار»، دبیر انجمن محلی «زنان سرپرست خانوار» در موریتانی درباره قاچاق دختران خردسال این کشور به عربستان می گوید: «اغلب خانواده های فقیر موریتانیایی به امید ازدواج دخترانشان با مردان ثروتمند سعودی، فرزندان خود را در ازای پنج الی شش میلیون اوگوئیا (معادل 20 هزار دلار) در اختیار دلال ها قرار می دهند و دلال ها که اغلب همکاری تنگاتنگی با آژانس های مسافرتی دارند دختران را به عربستان سعودی منتقل می کنند.»
به گفته وی، دلال ها در ازای جوانی و زیبایی دخترانی که به سعودی ها تحویل می دهند کمیسیون درخور توجه ای از شاهزاده های عرب دریافت می کنند.
المختار می گوید: «دخترانی که هنوز به سن بلوغ نرسیده اند در عربستان قیمت بالایی دارند، اما همینکه به سن بلوغ می رسند یا باردار می شوند، طرد می شوند و دیگر مورد توجه همسرانشان نیستند. این دختران بدون شبکه حمایتی، وارد خیابان ها می شوند و هیچ انتخابی جز تن فروشی ندارند.»
«لیلا عایشه» از فعالان حقوق بشر در عربستان درباره ی برده داری جنسی می گوید، دختری از کشور موریتانی را دیده که به مدت سه سال در عربستان در اتاقی زندانی بوده است و هیچ کس به جز همسر و زن خدمتکارش را ندیده بود.

امینه المختار همچنین از قاچاق زنان به عربستان با هدف تن فروشی می گوید. به گفته وی، آژانس های مسافرتی به زنان خانواده های فقیر، پرداخت هزینه ی بلیط هواپیما و گرفتن ویزا برای یافتن شغلی پردرآمد در عربستان سعودی را پیشنهاد می کنند.
این زنان اغلب برای اینکه شانس خود را برای یافتن شغلی پردرآمد در عربستان بیازمایند با پرداخت هزینه ها توسط آژانس های مسافرتی موافقت می کنند، اما در بیشتر موارد به دلیل نداشتن مهارت های شغلی مجبور می شوند در عربستان برای بازپرداخت بدهی های سفر خود تن فروشی کنند.
در تونس اما روند انتقال زنان به عربستان با هدف سوءاستفاده جنسی، رنگ دیگری دارد. نشریه ی «یمن آبزرور» آگوست 2009 در گزارشی از گسترش پدیده ی «ازدواج توریستی» در این کشور خبر داد و نوشت: «اغلب دختران یمنی که با توریست های عربی (به ویژه) سعودی ها ازدواج می کنند پس از رفتن به عربستان و دیگر کشورهای عربی به جرگه زنان خیابانی می پیوندند.»
موارد بسیاری گزارش شده است که گردشگران سعودی کودکان و زنان یمنی را برای کار اجباری یا تن فروشی به عربستان می برند. به عنوان مثال، بارها دیده شده است که دختران جوانی که کمتر از 15 سال دارند پس از سفر به عربستان در مکان هایی چون هتل مشغول به کار می شوند و به صورت مکرر مورد سوءاستفاده قرار می گیرند.

تن فروشی در تانکرهای خالی نفت
این تنها زنان کشورهای آفریقایی ـ عربی نیستند که به عربستان قاچاق می شوند. «می ین سوگانثی»، وزیر امور زنان اندونزی اواسط 1997 اعلام کرد، صدها زن اندونزیایی که اغلب آنان کمتر از 20 سال دارند در عربستان سعودی تن فروشی می کنند.
«وان محمد نور متها»، رئیس جمهوری تایلند نیز جولای 1998 با انتقاد شدید از قاچاق زنان تایلندی به عربستان گفته بود که بانکوک خواستار برخورد ریاض با عاملان قاچاق انسان به عربستان است.
یک زن تایلندی درباره شرایط خود در عربستان سعودی گفته است: «به امید یافتن شغلی پردرآمد در عربستان با زن تایلندی دیگری به نام «سونا» آشنا شدم. سونا به من وعده داد که در رستورانی به عنوان کارگر مشغول به کار خواهم شد و درآمد خوبی خواهم داشت، اما در نهایت او و همکارانش مرا وادار به تن فروشی کردند.»
این زن تایلندی گفته است که پس از رسیدن به عربستان به همراه 9 زن دیگر از جایی به جای دیگر برده می شدند و مجبور بودند که زیر آفتاب سوزان عربستان در محفظه کوچک زیر شاسی کامیون یا تانکر های خالی نفت، تن فروشی کنند.
او گفته که پس از رسیدن به ریاض نیز مجبور بوده است به همراه هفت دختر دیگر در اتاقی چهار متری روزگار بگذراند. هر یک از این دختران مجبور بودند که روزانه چهار تا 10 مشتری را بپذیرند و برای هر بار تن فروشی حدود 200 تا 800 ریال (عربستان) دریافت می کردند. به گفته ی این زن، اغب مشتریان آنان عربستانی بودند و به ندرت فرد خارجی در میان آنان دیده می شد.
شاهزاده های سعودی و صنعت زیرزمینی سکس کودکان
شهوترانی سعودی ها اما تنها به داخل مرزهای عربستان سعودی ختم نمی شود. روزنامه «میدل ایست تایمز» سال 2009 به نقل از مرکز ملی کودکان گمشده (در آمریکا) نوشت: «سازندگان فیلم های پورنو (در آمریکا) قربانیان خود را در مراکزی که جوانان گردهم می آیند، جست وجو می کنند. مراکزی مانند فروشگاه های بزرگ، باشگاه های ورزشی، ایستگاه های اتوبوس، مراکز مد و …»
بر اساس گزارش این روزنامه، سازندگان فیلم های پورنو در مراکز عمومی به دنبال طعمه های خود می گردند و با جوانان و کودکان زیباروی (از هر دو جنس) طرح دوستی می ریزند. سازندگان فیلم های پورنو و دلال ها پس از جلب اعتماد کودکان و نوجوانان به آنان پیشنهاد شغلی با درآمد عالی می دهند، شغلی که هیچ تضادی با مدرسه رفتن آنان ندارد و به دختران استقلال مالی بیشتری می دهد. در مرحله بعد از طعمه ها فیلم و عکس تهیه و برای شاهزاده های عربستان ارسال می شود.
در گزارش میدل ایست آنلاین آمده است که شاهزاده های سعودی نقش بسیار پررنگی در صنعت زیرزمینی سکس کودکان در جهان دارند و اغلب کودکان و نوجوانان انتخاب شده در امریکا و اروپا و دیگر نقاط جهان در مسیر مدرسه، در برابر منازل یا حتی زمانی که با والدینشان در فروشگاه ها هستند، ربوده می شوند و پیش از این که پلیس محلی حتی تحقیقات خود را آغاز کند به عربستان سعودی می رسند.
به نوشته این روزنامه، دلال های شاهزاده های سعودی اغلب در مراکز مد و اماکن عمومی کشورهای مختلف از جمله امریکا در جست وجوی طعمه های خود هستند و مقام های ایالات متحده به دلیل مصلحت های سیاسی تنها در مواردی که خانواده قربانیان به طور تصادفی سرشناس باشند، تلاش می کنند تا به دور از نگاه رسانه ها مسئله را حل و فصل کنند.